8.6.22

περπατώντας στη Θεσσαλονίκη

Οδός Απελλού.
Ονομαστική ο Απελλής. Πιθανότατα από τον Μακεδονικό μήνα Απελλαίο, αντίστοιχο του ρωμαϊκού Δεκεμβρίου.
Από τους σπουδαιότερους αρχαίους Έλληνες ζωγράφους, με καταγωγή από τη Έφεσο. Έζησε στην αυλή του Φιλίππου Β' και του Μ. Αλεξάνδρου, φιλοτεχνώντας αρκετές προσωπογραφίες τους. Ακολούθησε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ασία και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Πτολεμαίο Α' της Αιγύπτου.


Η μικρή οδός (φωτο1), μόλις 4 οικοδομές σε κάθε πλευρά, είναι κάθετη στην Αλεξάνδρου Σβώλου και φτάνει μέχρι την πλατεία Ναυαρίνου.
Στη γωνία με Σβώλου το παλιό παραδοσιακό ξηροκαρπάδικο «Έσπερος»… ανέκαθεν! (φωτ.2)


Αμέσως μετά ένα άδειο οικόπεδο! Στο καράκεντρο της πόλης! Μεγάλη ιστορία… Εν έτει 1976, κάποιος «ανόητος» εργολάβος, αντί να κάνει ό,τι έκαναν όοοοολοι οι συνάδελφοί του -να χτίσει χωρίς υπόγεια- έσκαψε δυο μέτρα κάτω από το δρόμο και «ω του θαύματος» βρήκε «αρχαία».
Αμέσως (!) κινητοποιήθηκε η Αρχαιολογική Υπηρεσία που πραγματοποίησε ανασκαφή το Νοέμβριο του 1992 (ήμουν εκεί… σκαφτιάς). Η ανακάλυψη ήταν γεγονός τεράστιας σημασίας για την πόλη: Βρέθηκε το «πέταλο» του ελληνιστικού σταδίου της πόλης! Το γνωστότατο από πάρα πολλές πηγές, αλλά, που μέχρι τότε δεν εντοπίστηκε πουθενά! Ο χώρος όπου αγωνίστηκε ο Νέστορας εναντίον του μονομάχου Λυαίου. Σημειώνω ότι είναι διαφορετικός χώρος ο Ιππόδρομος (πλατεία Ιπποδρομίου) από το Στάδιο.
Μερικά χρόνια αργότερα, και αφού δεν δινόταν άδεια οικοδομής, και αφού κάποιοι υποψήφιοι αγοραστές ήδη από το 1976 πλήρωσαν προκαταβολές για διαμερίσματα που δεν θα λάμβαναν ποτέ… μια χειμωνιάτικη νύχτα κατά τις 22:00 (περνούσα από κει και έπαθα…), φορτηγά έφεραν άμμο και κάλυψαν τα ευρήματα των ανασκαφών. Σήμερα αποτελεί μια μικρή ζούγκλα από αγριόχορτα και δέντρα, με πολύ ωραία γρκάφιτι στους παρακείμενους τοίχους (φωτ.3,4,5,6). ΤΕΛΟΣ της ιστορίας!

















Στη γωνία με την πλατεία Ναυαρίνου ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο του 1930, στεγάζει σήμερα, στους τέσσερις ορόφους του, το καφέ «Ενοχές» χωρισμένο σε δωμάτια, και διακοσμημένο με vintage στοιχεία (φωτ.7,8)




Απέναντι πλευρά της οδού Απελλού στο μέσον περίπου ένα στέκι για μερακλήδες: «Αργοφαγείο»!!! Η αντεπανάσταση στο fast-food… (φωτ.9).



12.4.20

Και η καραντίνα χρειάζεται ...τον ειδικό της!



            Η αυτοπειθαρχία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συνοδεύει τη θέληση. Είναι η ικανότητα να αντέχει κανείς τις δυσκολίες, σωματικές, συναισθηματικές ή και νοητικές. Στοχεύει όχι στην άμεση ικανοποίηση, αλλά στα μακροχρόνια κέρδη που κατακτώνται με προσπάθεια.
            Ο Γουόλτερ Μίτσελ (Walter Mischel 1930-2018), καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, διεξήγαγε κατά τη δεκαετία του 1960 το λεγόμενο "πείραμα του ζαχαρωτού", στο οποίο συμμετείχαν παιδιά πέντε ετών. Ο καθηγητής έμπαινε σε ένα δωμάτιο με ένα παιδί και του προσέφερε το αγαπημένο του ζαχαρωτό. Στη συνέχεια του έλεγε ότι μπορεί να το φάει αμέσως, εάν όμως περίμενε 15 λεπτά θα του έδινε ως έπαθλο άλλο ένα. Ο καθηγητής έβγαινε έξω από το δωμάτιο και περίμενε την αντίδραση του παιδιού. Τελικά πολύ λίγα παιδιά περίμεναν μέχρι να επιστρέψει και να τους δώσει το έπαθλο τους…
            Σκοπός του καθηγητή ήταν να εντοπίσει σε ποια ηλικία αναπτύσσεται η ικανότητα να αντιστεκόμαστε στην απόλαυση και τις παρορμήσεις. Μάλιστα, για να επιβεβαιώσει τα συμπεράσματα της έρευνάς του, παρακολούθησε την πορεία των συγκεκριμένων παιδιών στη διάρκεια των χρόνων. Παρατήρησε λοιπόν ότι τα παιδιά που δεν έδειξαν αυτοέλεγχο και έφαγαν κατευθείαν το ζαχαρωτό εξελίχθηκαν σε ενήλικες με χαμηλή αυτοπεποίθηση και χωρίς ιδιαίτερες σχολικές και επαγγελματικές επιτυχίες. Αντίθετα, τα παιδιά που κατάφεραν να αντισταθούν στον πειρασμό παρουσίασαν μεγαλύτερη ωριμότητα ως ενήλικες, με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και μικρότερη ροπή σε εθισμούς.
            Συμπέρασμα: το να ελέγχεις το εαυτό σου σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία!




26.8.18

Οι ομορφιές της φύσης ...και η τεχνολογία.

Η "ιστορία":

Επιστρέφοντας από μια πανέμορφη διαδρομή στο βουνό του Ωραιοκάστρου (εικ.1) 
η φύση μου έκανε την τιμή να μου φανερώσει ένα μικρό θαύμα της: ένα πανέμορφο λουλούδι, σχεδόν κρυμμένο μέσα στους θάμνους, το οποίο δεν πρόσεξα στον πηγαιμό. Χωρίς δεύτερη σκέψη πλησιάζω, βγάζω το κινητό και το "συλλαμβάνω" (εικ.2).
Για μια στιγμή ένιωσα ενοχή, για την "τεχνολογία" που εισέβαλε στη ζωή μας, αλλά και σαν τον Τζώνη, "Στου Χατζηφράγκου", που παρακολουθεί από μακριά "την ομορφιά του κόσμου", χωρίς να μπορεί να την κάνει δική του. 

Σε λιγότερο από 200 μέτρα, "ξεπετάγεται" άλλο ένα παρόμοιο "θαύμα", σε λίγο πιο ώριμη εκδοχή (εικ.3).

Και, ίσως, επειδή το μάτι μαθαίνει να παρατηρεί, έγινα τρις-ευτυχισμένος όταν εντόπισα πιο κάτω άλλο ένα (εικ.4). 
  
Πού "κολλά" η τεχνολογία:

Επειδή ήμουν παιδί της πόλης, άσχετος ολοσχερώς από φυτά και ονομασίες, επιπλέον, δεν έχω σε άμεση πρόσβαση κάποιον αγρότη παππού, κατέφυγα στην τεχνολογία: 

αναζήτηση στο play store
κατέβασμα εφαρμογής Pl@ntNet
επιλογή φωτογραφίας από gallery
και να, το "θαύμα" της τεχνολογίας(!!!): Arum italicum, Mill.   


Αναζήτηση στο google και:

"Κοινή ονομασία: Άρον το ιταλικόν, δρακοντιά, φιδόχορτο, κυκολοθιά, βουρβός, Large Cuckoo Pint, Italian Lords And Ladies
Οικογένεια: Araceae
ΣυνώνυμαArisarum italicum (Mill.) Raf. - Arum maculatum var. italicum (Mill.) O. Targ. Tozz.

Περιγραφή: Είναι πολυετής πόα με μεγάλα έμμισχα φύλλα και κονδυλώδης ρίζα. Τα φύλλα είναι τρίλοβα λογχοειδή, βαθυπράσινα με την άνω επιφάνεια γυαλιστερή και συχνά με υπόλευκες φλέβες, με μήκος έως 40 εκατοστά που εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη. Τα άνθη του είναι πολύ μικρά αναπτύσσονται στη βάση της στήλης σχηματίζοντας χαρακτηριστική ταξιανθία σπάδικα, η οποία περιβάλλεται από ένα μεγάλο ωχροπράσινο βράκτιο φύλλο, που ονομάζεται σπάθη. Είναι μονογενή κίτρινα με τα θηλυκά να βρίσκονται στο κάτω μέρος του σπάδικα και τα αρσενικά ακριβώς από πάνω. Ανθίζει την άνοιξη. Οι καρποί είναι ράγες συγκεντρωμένοι στον άξονα, στην αρχή πράσινοι, και όταν ωριμάσουν κόκκινοι, στο μέγεθος ενός μπιζελιού.

Βιότοπος: Φύεται σε φράκτες, στις παρυφές αγροτικών δρόμων, σε πολυετείς καλλιέργειες, αμπελώνες και ελαιώνες, κυρίως σε σκιερά σημεία, σε υγρούς τόπους, σε αραιά δάση και χαράδρες. Προτιμά βαθιά και καλά αεριζόμενα εδάφη. 
Εξάπλωση - Καταγωγή: Ενδημικό, πολύ κοινό φυτό της νότιας Ευρώπης σε περιοχές γύρω από τη Μεσόγειο τα Βαλκανίων αλλά και τη ΝΔ Τουρκία
Πληροφορίες: Ολόκληρο το φυτό είναι δηλητηριώδες και περισσότερο οι καρποί του που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή δηλητηρίαση. Ευτυχώς κατά το μάσημα προκαλούν άμεσο πόνο και αποφεύγεται η κατάποση. Είναι φαρμακευτικό φυτό και η ρίζα του συλλέγεται και χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Στην αρχαιότητα θεωρήθηκε μαγικό φυτό. Πολλά είδη της οικογένειας αυτής, για να προσελκύσουν τα μικρά έντομα που θα τα επικονιάσουν παράγουν δυσάρεστη οσμή."
http://phytologio.blogspot.com/2015/09/arum-italicum-mill.html

Συμπέρασμα: 

Δώστε στα παιδιά τεχνολογία! 
Δώστε τους όμως και ευκαιρίες να βρεθούν στη φύση...
Ενθαρρύνετέ τους να παρατηρούν, να ψάχνουν, να είναι "περίεργοι" για το "τι" το "πώς" και το "γιατί", ώστε να ξεκολλήσουν από τον καναπέ και το ηλίθιο ξεκατίνιασμα των "Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης" και να "δουν" ότι και η φύση, και η τεχνολογία κάνουν "θαύματα". Με τη διαφορά ότι η πρώτη δημιουργεί, ενώ η δεύτερη παρατηρεί και περιγράφει...

19.5.18

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΛΥΚΕΙΟΥ



Η δύναμη των social media στη σύγχρονη προπαγάνδα


Η αντίληψη για την αλήθεια σήμερα δείχνει να είναι πιο σημαντική από την πραγματική αλήθεια. Κάποτε ο σοφός λαός έλεγε "καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα" και σήμερα πολύ εύκολα μέσα από το ίντερνετ και κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα μήνυμα μπορεί να διαδοθεί σε χιλιάδες ή και εκατομμύρια κόσμο σε χρόνο ρεκόρ, είτε είναι αληθές είτε όχι. Πόση σημασία έχει όμως όταν ήδη έχει διαδοθεί κι από μήνυμα έχει γίνει πληροφορία και γνώση κι έχει περάσει στην αντίληψη του κόσμου;


Μπορούμε, και πώς να διακρίνουμε την αλήθεια ανάμεσα στο ψέμα; Μήπως η αντίληψη για την αλήθεια είναι αυτό που πραγματικά διαμορφώνει την κοινή γνώμη; Μήπως αυτός είναι ένας νέος τρόπος προπαγάνδας; Για παράδειγμα διαβάστε το αποτέλεσμα μιας έρευνας
"Οι ψευδείς ειδήσεις είναι 70% πιθανότερο να εξαπλωθούν μέσω του Twitter από ό,τι οι αληθινές ειδήσεις", σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, τη μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα, που επιβεβαιώνει τη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να παραπληροφορούν.
Επιπλέον, οι ψευδείς ειδήσεις βρίσκουν εύκολα μεγαλύτερο ακροατήριο. "Ενώ η αλήθεια σπάνια διαχέεται σε περισσότερους από 1.000 χρήστες, το κορυφαίο 1% των ψευδών ειδήσεων συνήθως εξαπλώνεται σε 1.000 έως 100.000 ανθρώπους. Μία αληθινή είδηση χρειάζεται περίπου εξαπλάσιο χρόνο για να φθάσει σε 1.500 ανθρώπους, σε σχέση με τον χρόνο που μία ψευδής είδηση φθάνει στον ίδιο αριθμό ανθρώπων".
Είτε αφορά τη διαφήμιση ενός προϊόντος, είτε την πολιτική, οικονομική ή κοινωνική ζωή λαμβάνουμε εκατομμύρια μηνύματα σε έναν σχεδόν ουτοπικό κόσμο, έναν ψηφιακό κόσμο που διαθέτει όλα εκείνα τα εργαλεία για να διαδώσει αλλά και να μετρήσει την αποτελεσματικότητα ενός μηνύματος. Είναι ένας κόσμος βασισμένος στα στατιστικά στοιχεία και τους αριθμούς που μπορεί να επηρεάζει την κοινή γνώμη, να τη διαμορφώνει, ακόμη και να την καθοδηγεί. Και τελικά να μπορεί να χρησιμοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες κι αδυναμίες για να διαμορφώνει μία αλήθεια. Αυτήν που η πλειοψηφία του κόσμου αφομοιώνει. Αυτήν που απευθύνεται στα ανθρώπινα συναισθήματα και γίνεται πιστευτή στην αντίληψη κάθε ανθρώπου. Αυτήν που κάποιος άλλος εξιστορεί και διαδίδει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι έτσι εκατομμύρια άλλοι χρήστες διαβάζουν και πιστεύουν ως πραγματική. 
Η αντίληψη για την αλήθεια φαίνεται ότι κερδίζει διαρκώς έδαφος και αφαιρεί ουσιαστικά από τον καθένα μας τη δυνατότητα της πραγματικής γνώσης, της πραγματικής αλήθειας, της κρίσης και της επιλογής. Η πλειοψηφία των «αγοραστών» μηνυμάτων, που θα τους ζητηθεί να ψηφίσουν κάποιο κόμμα, αφομοιώνουν την αλήθεια όπως αυτή καταγράφεται και μεταφέρεται μέσα από τις ιστοσελίδες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπότε η αντίληψη που έχουν για την αλήθεια είναι τελικά «αυτός» που αποφασίζει. Οι ειδικοί του παρελθόντος που διέθεταν το ταλέντο τους στην “προπαγάνδα” βρίσκονται σήμερα πίσω από ένα υπολογιστή με ανοιγμένα τα κοινωνικά δίκτυα κρατούν παράλληλα το κινητό τους στο χέρι, προσπαθούν να δημιουργήσουν πιστευτές ιστορίες και τις πιο πολλές φορές αδιαφορούν για την αλήθεια. Άλλωστε για να πετύχουν μετράει να είναι καλοί στην δημιουργία της αντίληψης για την κάθε αλήθεια του «πελάτη» τους. http://zachariou99.blogspot.gr/
Όλα δείχνουν πως ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτή την εξέλιξη είναι να εντοπίσουμε τις αλήθειες που πιστεύει το κοινό μας, δηλαδή ό,τι έχει αντιληφθεί ως αλήθεια, και με τα κατάλληλα εργαλεία στο πλαίσιο του ψηφιακού αυτού κόσμου να μοιραστούμε μαζί του την δική μας αλήθεια. Μέσα από την αντίληψη για την αλήθεια που έχει κάποιος, χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα και παίζοντας με τους κανόνες της σύγχρονης προπαγάνδας θα πρέπει να τον κάνουμε να πιστέψει ότι δίπλα μας θα εισπράξει την πραγματική αλήθεια που τυγχάνει να είναι η αντίληψη για την αλήθεια μέσα από τα δικά μας μάτια. 

Μάκης Σεριάτος, διαφημιστής
Zougla.gr Δευτέρα, 12 Μαρτίου 2018


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

Α. Να συντάξετε περίληψη του κειμένου σε 120 περ. λέξεις. (25)
Β.1. Μέσα από ποια οπτική εξετάζει το θέμα ο συγγραφέας; Του αντικειμενικού παρατηρητή – επιστήμονα ή του επαγγελματία διαφημιστή – προπαγανδιστή; Να αιτιολογήσετε την επιλογή σας με αναφορά στο κείμενο. (5)
Β.2. Με ποιο τρόπο και με ποια μέσα πειθούς υποστηρίζει ο συγγραφέας τη Θεματική Περίοδο της 5ης παραγράφου («Η αντίληψη για την αλήθεια φαίνεται…»); Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας με συγκεκριμένες φράσεις από το κείμενο. (4)
Β.3. Τι δηλώνουν οι υπογραμμισμένες στο κείμενο διαρθρωτικές λέξεις; (6)
Β.4. «…και σήμερα πολύ εύκολα μέσα από το ίντερνετ και κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα μήνυμα μπορεί να διαδοθεί σε χιλιάδες ή και εκατομμύρια κόσμο σε χρόνο ρεκόρ, είτε είναι αληθές είτε όχι.» Να χαρακτηρίσετε τον τρόπο σύνταξης της παραπάνω φράσης / να την μετατρέψετε στην αντίθετη σύνταξη / να δικαιολογήσετε την επιλογή του συγγραφέα. (6)
Β.5. Να δώσετε αντώνυμα των λέξεων με έντονα γράμματα. (6)
Β.6. Να σχολιαστεί σε μία παράγραφο 120-150 λέξεων η παροιμία της πρώτης παραγράφου: «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα». (8)

Γ. Παραγωγή Λόγου

Σε άρθρο σου, που θα δημοσιευθεί στη σχολική εφημερίδα, να αναφερθείς στις αιτίες που οδηγούν τους σημερινούς νέους http://zachariou99.blogspot.gr/ να αφιερώνουν αρκετό χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και τους κινδύνους που εγκυμονεί η άμετρη και χωρίς κριτική χρήση τους. (500-600 λ.) (40)









7.1.18

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΛΥΚΕΙΟΥ

Τι θέλουν οι μετανάστες;
Θ. Γεωργακόπουλος Καθημερινή, 05.01.2018
            Υπάρχουν διάφοροι μύθοι σχετικά με τη μετανάστευση οι οποίοι, μην κοροϊδευόμαστε, χρησιμεύουν για να συντηρούν το ρατσισμό στις δυτικές κοινωνίες, ως βολικά άλλοθι για τους νοικοκυραίους που απλά δε συμπαθούν τους καφετιούς ή τους ξανθωπούς ή, τέλος πάντων, αυτούς που δε μοιάζουν "με εμάς", και χρειάζονται λογικοφανείς δικαιολογίες.
            Μερικοί από αυτούς τους μύθους είναι εντελώς παράλογοι και δεν τεκμηριώνονται από την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ο μύθος ότι οι ξένοι "έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές", ή το άλλο, το ότι έρχονται "και αυξάνουν την εγκληματικότητα". Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η είσοδος μεταναστών σε μια χώρα πυροδοτεί νέα οικονομική δραστηριότητα και γεννά νέο πλούτο. Είναι, επίσης, καλά τεκμηριωμένο το ότι οι πληθυσμοί μεταναστών δεν εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας από τους γηγενείς, ειδικά όταν το κράτος υποδοχής έχει αποτελεσματικές πολιτικές ομαλής ένταξης.
            Υπάρχουν όμως και άλλοι μύθοι, πολλοί εκ των οποίων πηγάζουν από την άγνοια (αλλά και την αδιαφορία) για το τι είναι οι μετανάστες, τι σόι άνθρωποι είναι οι πρόσφυγες, ποιοι είναι όλοι αυτοί που ξεσπιτώνονται και έρχονται στα μέρη μας, τι θέλουν. Υπάρχει, για παράδειγμα, ο μύθος ότι όλοι -ή έστω, πάρα πολλοί- άνθρωποι από φτωχές ή εμπόλεμες χώρες της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής ή της Ασίας θέλουν να φύγουν από τις χώρες τους για να έρθουν να ζήσουν στην πλούσια Ευρώπη. Αν κρίνει κανείς από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πρακτικά δωροδοκεί την Τουρκία και χρησιμοποιεί το Αιγαίο και την υπόλοιπη Μεσόγειο σαν τάφρο για να τους κρατάει έξω, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για ένα μύθο ευρύτατα διαδεδομένο. Ακούει κάποιος και το νούμερο "850.000" (τόσοι πέρασαν από το Αιγαίο το 2015) και μπορεί να πιστέψει ότι εκεί έξω υπάρχουν ατελείωτες ορδές φτωχών και/ή κυνηγημένων που το μόνο που ονειρεύονται είναι να έρθουν να μας πάρουν τις δουλειές και/ή μας κλέψουν και/ή δολοφονήσουν.
            Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Το 2016 τρεις επιστήμονες, η Κριστίν Φάμπε από το Harvard Business School, ο Τσαντ Χάζλετ από το UCLA και ο Τολγκά Σινμαζντεμίρ από το Bogazici της Κωνσταντινούπολης έκαναν μια έρευνα σε ένα δείγμα 1200 Σύρων προσφύγων που ζουν σε επαρχίες της Τουρκίας δίπλα στα σύνορα με τη Συρία αλλά και στην Κωνσταντινούπολη, που φιλοξενεί μισό εκατομμύριο πρόσφυγες. Η έρευνα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, και όχι μόνο επειδή επιτέλους κάποιος μπόρεσε να βρει μαζεμένους πρόσφυγες και να τους ρωτήσει με επιστημονικά δομημένο τρόπο για τα πράγματα που σκέφτονται. Το πιο συναρπαστικό συμπέρασμα ήταν οι απαντήσεις των ερωτηθέντων για το μέλλον τους. Οι ερευνητές τους ρώτησαν, ας πούμε, “πού θα θέλατε να ζείτε σε 5 χρόνια από σήμερα”; Πόσοι πιστεύετε ότι επέλεξαν την απάντηση “στην Ευρώπη”; 6%. Την επέλεξε το 6%. Η συντριπτική πλειοψηφία, το 90%, απάντησε, φυσικά “στη Συρία”. Θυμίζω ότι μιλάμε για εκτοπισμένους πρόσφυγες, για ανθρώπους που έχουν χάσει τα πάντα και έχουν φύγει κυνηγημένοι από μια ρημαγμένη χώρα. Το 92% των ερωτηθέντων δήλωσαν ως λόγο της φυγής τους το ότι ένιωθαν ότι βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Ένας στους τρεις είχε δει τη γειτονιά του να βομβαρδίζεται. Κι από αυτούς τους ανθρώπους, ελάχιστοι ονειρεύονται να έρθουν στην πλούσια και πολιτισμένη Ευρώπη. Η συντριπτική πλειοψηφία θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Όταν τους ρώτησαν, μάλιστα, για τη δεύτερη επιλογή τους στο πού θα ήθελαν να ζουν σε πέντε χρόνια, την Ευρώπη τη διάλεξε το 9%. Το 85% επέλεξε ως δεύτερη επιλογή το να μείνουν στην Τουρκία.
            Βεβαίως, μπορεί να πει κάποιος ότι οι περισσότεροι πρόσφυγες που ήθελαν να φτάσουν στην Ευρώπη είχαν ήδη φτάσει, και ότι αν η έρευνα είχε γίνει το 2014 το ποσοστό θα ήταν διαφορετικό. Δεν θα ήταν όμως δραματικά διαφορετικό. Περίπου 13,5 εκ. Σύριοι πρόσφυγες έχουν εκτοπιστεί συνολικά. Λιγότερο από 10% αυτών έχει πάει στην πλούσια και σχετικά κοντινή Ευρώπη, και από αυτούς που απομένουν, πολύ λιγότεροι από 10% δηλώνουν ότι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη. Αν σκεφτείτε ποια θα ήταν τα ποσοστά σε χώρες που δεν έχουν τέτοιας κλίμακας και έντασης εμφυλίους πολέμους, συμπεραίνει κανείς ότι πολύ λιγότεροι πολίτες του “φτωχού” ή “τρίτου” κόσμου επιθυμούν να έρθουν μετανάστες στα δικά μας μέρη από ό,τι φανταζονται πολλοί.
            Αυτά τα ευρήματα μπορεί να μοιάζουν παράδοξα για κάποιον που φοβάται καραβιές βαρβάρων που θέλουν να έρθουν να μας κλέψουν τον πολιτισμό μας, αλλά επιβεβαιώνουν μια οικουμενική αλήθεια: Ελάχιστοι άνθρωποι θέλουν να φύγουν από την πατρίδα τους. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ας πούμε, όπου υποτίθεται ότι υπάρχει και η “ελεύθερη μετακίνηση” των πολιτών από χώρα σε χώρα, το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν σε άλλη χώρα από αυτή που γεννήθηκαν είναι 3%. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στη Γη θέλουν να ζήσουν στο μέρος όπου γεννήθηκαν, στις πόλεις που γνωρίζουν, ανάμεσα στους ανθρώπους που καταλαβαίνουν. Μόνο σε ειδικές, εξαιρετικές συνθήκες μπορεί να ξεκουνηθούν, όχι επειδή έχουν καμιά τρομερή διάθεση να πάνε στην άλλη άκρη του κόσμου επειδή εκεί υπάρχουν λεφτά, αλλά επειδή δεν μπορούν να ζήσουν αλλιώς. Και σε αυτή την αλήθεια κρύβεται και ένα άλλο, ποιοτικό στοιχείο, το οποίο βέβαια δύσκολα τεκμηριώνεται από έρευνες, αλλά διαισθητικά και εμπειρικά, κρίνοντας και από τα κύματα μεταναστών που εμείς έχουμε στείλει κατά καιρούς αλλού στον κόσμο, μπορεί κανείς να πει με αρκετή ασφάλεια ότι ισχύει: Πως δηλαδή οι μετανάστες είναι οι πιο καπάτσοι, οι πιο εργατικοί, οι πιο αποφασιστικοί και οι πιο θαρραλέοι, αυτοί που τολμούν να πάνε κόντρα στο ανθρώπινο ένστικτο του βολέματος και να παλέψουν και να διεκδικήσουν μια ζωή μακριά από την ασφαλή τους φούσκα.
            Θα χρειαστούν ακόμα πολλές έρευνες, φοβάμαι, για να πειστεί μια κρίσιμη μάζα Ευρωπαίων γι’ αυτά τα πράγματα. Προς το παρόν, ό,τι κι αν απαντούν οι Σύριοι, οι μύθοι περί μεταναστών θα συνεχίσουν να κυριαρχούν. Σε μια χώρα, όμως, όπου 1 στους 5 κατοίκους είναι ήδη άνω των 65 ετών, και η οποία, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες προβολές, θα δει τον πληθυσμό της να πέφτει κάτω από τα 9 εκατομμύρια στα επόμενα 30 χρόνια, αυτοί οι μύθοι δεν είναι απλά γραφικοί ή δυσάρεστοι -είναι και επικίνδυνοι.
Αποτέλεσμα εικόνας για μεταναστευση

Α. Να δώσετε Περίληψη του παραπάνω κειμένου σε 120-140 λ. (25)

Β.1. Ποια μέσα πειθούς χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στη δεύτερη παράγραφο ώστε να τεκμηριώσει τη θέση του; Αξιολογήστε την πειστικότητά τους. (5)
Β.2. Ποια νοηματική σχέση συνδέει τη δεύτερη με την τρίτη παράγραφο και ποια την τρίτη με την τέταρτη παράγραφο; Αιτιολογήστε την απάντησή ας. (5)
Β.3. Με Θεματική Περίοδο τη φράση " η είσοδος μεταναστών σε μια χώρα πυροδοτεί νέα οικονομική δραστηριότητα και γεννά νέο πλούτο" της δεύτερης παραγράφου του κειμένου, να αναπτύξετε με την μέθοδο της αιτιολόγησης και των παραδειγμάτων, μια παράγραφο 140-160 λέξεων. (12)
Β.4. Να δώσετε ένα συνώνυμο για κάθε λέξη του κειμένου με έντονα γράμματα. (7)
Β.5. Στις παρακάτω φράσεις του κειμένου να μετατρέψετε τη σύνταξη από Ενεργητική σε Παθητική και το αντίστροφο (κάνοντας και τις απαραίτητες μεταβολές) (6):
α. "Μερικοί από αυτούς τους μύθους είναι εντελώς παράλογοι και δεν τεκμηριώνονται από την πραγματικότητα" (2η παράγρ.)
β. "Και σε αυτή την αλήθεια κρύβεται και ένα άλλο, ποιοτικό στοιχείο, το οποίο βέβαια δύσκολα τεκμηριώνεται από έρευνες" (6η παράγρ.)


Γ.1. Με αφορμή ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε τοπική εφημερίδα και καταφέρεται εναντίον των μεταναστών ως αιτίας ανεργίας και εγκληματικότητας, γράψτε ένα άρθρο-αντίλογο όπου θα εμβαθύνετε στα βαθύτερα αίτια της μετανάστευσης και στις θετικές συνέπειες που θα μπορούσε να επιφέρει σε μια κοινωνία η μετανάστευση ξένων πολιτών σε αυτήν. (40) 

4.11.17

Μνημεία της Θεσσαλονίκης

Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά μνημεία, 
ενταγμένα στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco

Η πόλη της Θεσσαλονίκης υπήρξε κατά τον Μεσαίωνα σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου, πράγμα που αντανακλάται στα μνημεία ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας που διασώζονται έως και σήμερα. Το 1988, δεκαπέντε μεσαιωνικά μνημεία, που χρονολογούνται από τα Παλαιοχριστιανικά χρόνια (4ος αι. μ.Χ.) έως και την Υστεροβυζαντινή περίοδο (13ος-14ος αι.) εντάχθηκαν στον κατάλογο της UNESCO ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Μεταξύ αυτών: 

Ροτόντα: Θολωτό στρογγυλό κτίσμα (γύρω στα 306 μ.Χ), όμοιο με το Πάνθεον της Ρώμης. Προοριζόταν για ναός του Διός ή του Κάβειρου ή κατ' άλλους ως Μαυσωλείο του Γαλέριου, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε. Μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό των Ασωμάτων Δυνάμεων πριν το τέλος του 4ου αιώνα και το 1590 σε τζαμί. Μετά την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, αφιερώθηκε στον Άγιο Γεώργιο. Ο σεισμός του 1978 προκάλεσε αρκετές ζημιές στα ψηφιδωτά που κάλυπταν το θόλο και τους τοίχους.

Αχειροποίητος: Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, επί της οδού Αγίας Σοφίας πάνω από την Εγνατία, σώζεται ο ναός της Αχειροποιήτου του οποίου η χρονολογία ανέγερσης τοποθετείται γύρω στα μέσα του 5ου αι. Η Αχειροποίητος εντάσσεται στον τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής με υπερώα, η οποία καταλήγει στα ανατολικά σε ημικυκλική αψίδα. Το 1430, η Αχειροποίητος ήταν η πρώτη εκκλησία της πόλης που μετατράπηκε σε τζαμί, από τον ίδιο το σουλτάνο, Μουράτ τον Β'.

Ναός Αγίου Δημητρίου: Ο πρώτος ναός ήταν ένα μικρό προσευχητάριο που ιδρύθηκε μετά το 313 μ.Χ. (Διάταγμα των Μεδιολάνων περί ανεξιθρησκίας) στον τόπο μαρτυρίου του Αγίου Δημητρίου. Το 412-413 μ.Χ., ο έπαρχος Ιλλυρικού Λεόντιος ίδρυσε στον ίδιο χώρο μια μεγάλη τρίκλιτη βασιλική, κάτω από το ιερό βήμα της οποίας διατήρησε τμήμα των θερμών όπου μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος. Αυτή κάηκε το 629-634. Μετά την πυρκαγιά αναγέρθηκε μια μεγαλύτερη πεντάκλιτη βασιλική που αποτελούσε κατά τη βυζαντινή εποχή το κέντρο λατρείας του Αγίου. Το 904 ο ναός λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς. Το 1185, κατά την άλωση της πόλης από τους Νορμανδούς, κλάπηκε το σκήνωμα του Αγίου Δημητρίου το οποίο βρέθηκε σε μοναστήρι στη Βόρεια Ιταλία. Η κάρα και μέρος των λειψάνων του Αγίου επιστράφηκαν το 1978 και τοποθετήθηκαν στο δυτικό κλίτος σε αργυρή λειψανοθήκη κάτω από το ομοίωμα του παλιού κιβωρίου.
Το 1492-93 ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Κασιμιέ Τζαμί. Η λατρεία του Αγίου μεταφέρθηκε σε μια τρίκλιτη βασιλική, που υπήρχε ήδη στα τέλη του 13ου αι. στην θέση της σημερινής Μητρόπολης και κάηκε το 1890.
Ο Ναός του Αγίου Δημητρίου αποδόθηκε ξανά στη χριστιανική λατρεία το 1912, αλλά  κάηκε σχεδόν ολοκληρωτικά στην μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Οι εργασίες αναστήλωσης που ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως τελείωσαν μόλις το 1948. Από το 1988 η κρύπτη του ναού λειτουργεί ως μουσειακή έκθεση, όπου εκτίθεται συλλογή γλυπτών, κιονόκρανων, θωρακίων και αγγείων από τις διάφορες φάσεις της ιστορίας του ναού.

Μονή Λατόμου: Κτίστηκε πάνω σε ρωμαϊκό κτίσμα στα τέλη 5ου - αρχές 6ου αιώνα ως καθολικό της μονής Λατόμου. Την ίδια περίοδο φιλοτεχνήθηκε στην αψίδα ένα, μοναδικό στον κόσμο, ψηφιδωτό που απεικονίζει το "όραμα του Ιεζεκιήλ": ο Χριστός "Εμμανουήλ" (νεαρός) στο κέντρο, κάθεται σε πολύχρωμο τόξο, ενώ γύρω του εικονίζονται τα σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών, στην αριστερή γωνία ο προφήτης Ιεζεκιήλ στις όχθες του ποταμού Χοβάρ και στη δεξιά ο προφήτης Αββακούμ ή Ησαΐας.
Το 1430 με την άλωση της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε τζαμί, ενώ το μοναδικό στο είδος του ψηφιδωτό της είχε καλυφθεί με ασβεστοκονίαμα. Το 1921 αποδόθηκε στη χριστιανική λατρεία και τότε αποκαλύφθηκε το ψηφιδωτό. Το μνημείο σήμερα λειτουργεί ως ναός.

Ναός Αγίας Σοφίας: Ο ναός βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αγίας Σοφίας και Ερμού. Αφιερωμένος στο Χριστό, τον "αληθή Λόγο και Σοφία" του Θεού. Είναι ένας από τους παλαιότερους και σπουδαιότερους χριστιανικούς ναούς της πόλης, ο οποίος παρέμεινε ακέραιος στο πέρασμα του χρόνου.
Χτίστηκε στα μέσα του 7ου αιώνα στη θέση μιας μεγάλης παλαιοχριστιανικής βασιλικής, που καταστράφηκε, πιθανόν από σεισμό. Το 1523/24 μετατράπηκε σε τζαμί από τους Οθωμανούς, ενώ υπέστη σημαντικές ζημιές από πυρκαγιά το 1890. Κατά τις εργασίες αποκατάστασης των ζημιών αποκαλύφθηκε το ψηφιδωτό του τρούλου από τον βυζαντινολόγο Κάρολο Ντηλ, με οδηγίες του οποίου έγινε και η διακόσμηση των υπόλοιπων επιφανειών του ναού που διατηρείται μέχρι σήμερα. Το 1981 βρέθηκαν πίσω από τα στασίδια του δεξιού χορού, τα λείψανα του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Βασιλείου (9-10ος μ.Χ αι.) καθώς εντός των καθεδρικών ναών ήταν σύνηθες να ενταφιάζονται επίσκοποι.
Αρχιτεκτονικά, η Αγία Σοφία, είναι χτισμένη στον τύπο της βασιλικής με θολωτό. Οι κίονες του κεντρικού κλίτους είναι τραβηγμένοι προς τα πλάγια, ώστε ο κεντρικός χώρος του ναού να έχει σχήμα ισοσκελούς σταυρού. Μπορεί έτσι να θεωρηθεί μια μεταβατική μορφή μεταξύ της βασιλικής με τρούλο και του εγγεγραμμένου σταυροειδούς, που κυριαρχεί στη βυζαντινή ναοδομία από το 10ο αιώνα και μετά.
Ο ναός διακοσμήθηκε την περίοδο της Εικονομαχίας, με ανεικονικά ψηφιδωτά που σώζονται μέχρι σήμερα στην καμάρα του ιερού. Ο μεγάλος χρυσός σταυρός στο τεταρτοσφαίριο της κόγχης αντικαταστάθηκε με το ψηφιδωτό της Θεοτόκου το 787-797 μετά την νίκη των Εικονολατρών. Στον τρούλο εικονίζεται στο κέντρο η Ανάληψη του Χριστού, με τους Δώδεκα Αποστόλους, την Παναγία και δύο αγγέλους να παρακολουθούν περιμετρικά πιο κάτω.

Παναγία των Χαλκέων: Στη συμβολή των οδών Εγνατίας και Αριστοτέλους. Κτίστηκε στο χώρο του Μεγαλοφόρου (μεγάλο forum, δηλ. της κεντρικής αγοράς της Θεσσαλονίκης), κοντά στη Χαλκευτική στοά, όπου έως και σήμερα συναντά κανείς τα εργαστήρια των χαλκωματάδων.
Χτίστηκε το 1028 από τον πρωτοσπαθάριο Χριστόφορο, "κατεπάνω" (δηλ. διοικητή) της Λομβαρδίας. Η κάτοψη της είναι αυτή του κλασικού εγγεγραμμένου σταυροειδούς τρουλαίου ναού, που κυριάρχησε στην αρχιτεκτονική την εποχή της Μακεδονικής δυναστείας. Άλλοι δύο τρούλοι υπάρχουν στον νάρθηκα. Ολόκληρο το οικοδόμημα είναι χτισμένο από πλίνθους, λόγω των οποίων ονομάστηκε «Κόκκινη Εκκλησία». Η εξωτερική όψη είναι διακοσμημένη με πλήθος καμαρών και παραστάδων, στοιχεία κωνσταντινοπολίτικης επιρροής. Εσωτερικά, μεγάλο μέρος της διακόσμησης με σκαλιστά μάρμαρα και νωπογραφίες έχει διατηρηθεί. Με την άλωση της πόλης το 1430 από τους Οθωμανούς Τούρκους, μετατράπηκε σε τζαμί που ονομαζόταν Καζαντζηλάρ Τζαμί («Τζαμί των Καζαντζήδων δηλ. χαλκέων»)

Ναός Αγίων Αποστόλων: Στην αρχή της οδού Ολύμπου, κοντά στα δυτικά τείχη της Θεσσαλονίκης και νότια της Ληταίας Πύλης. Αποτελούσε καθολικό μοναστηριού αρχικά αφιερωμένη στη Θεοτόκο. Ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο των σύνθετων πεντάτρουλλων τετρακιόνιων σταυροειδών εγγεγραμμένων ναών με νάρθηκα, περίστωο, δύο παρεκκλήσια και λιτή. Κτίστηκε την περίοδο 1310-1314 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Νήφωνα τον Α' όπως φαίνεται από επιγραφές της εκκλησίας που φέρουν το όνομά του. Ο εσωτερικός διάκοσμος σώζεται αποσπασματικά καθώς η εκκλησία υπέστη καταστροφές από τους Οθωμανούς όταν μετατράπηκε σε τζαμί την περίοδο 1520-1530, με την επωνυμία Σοούκ Σου Τζαμί (τζαμί του κρύου νερού). Την ίδια περίοδο κτίστηκε και το γειτονικό Πασά Χαμάμ.

Ναός Αγίου Νικολάου Ορφανού: Κοντά στα ανατολικά τείχη της Άνω Πόλης, ανάμεσα στις οδούς Ηροδότου και Αποστόλου Παύλου.  Περικλείεται από περίβολο και αποτελεί μετόχι της Μονής Βλατάδων, υπαγόμενο στο Πατριαρχείο. Κοσμείται με υπέροχες τοιχογραφίες ανώνυμου θεσσαλονικιού αγιογράφου του 1310 περίπου, που αντανακλούν την αναγέννηση των Τεχνών της εποχής των Παλαιολόγων.

Ναός Αγίου Παντελεήμονα: Η εκκλησία ταυτίζεται με το καθολικό της βυζαντινής μονής της Θεοτόκου Περιβλέπτου, γνωστής και ως μονής του κυρ Ισαάκ από τον ιδρυτή της μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ιάκωβο (1295-1314), μετέπειτα μοναχό Ισαάκ. Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της πόλης, στη συμβολή των οδών Εγνατίας και Ιασωνίδου. Ανήκει στον τύπο του σύνθετου τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμένου με νάρθηκα και περιμετρική στοά, που ανατολικά απολήγει σε δύο παρεκκλήσια. Η μονή αποτέλεσε πνευματικό κέντρο του 14ου αιώνα και συνδέθηκε με τη συγγραφική και διδακτική δραστηριότητα δυο σημαντικών Θεσσαλονικέων: των κορυφαίων λογίων ελληνιστών Θωμά Μαγίστρου και Ματθαίου Βλάσταρη.


Ζαχαρίου Δημήτρης, φιλόλογος
4/11/2017
χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από την el.wikipedia.org




10.8.17

Η ψυχολογία του μαθητή στο σχολείο της κρίσης

Εισήγηση των: Ελένης Χανόγλου, MScΘεολόγου
και Δημήτρη Ζαχαρίου, MSc Φιλολόγου
καθηγητών Μέσης εκπαίδευσης

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών (ΔΕΣ)
Σχολή Κοινωνικών, Ανθρωπιστικών Επιστημών και Τεχνών
Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών

Εκπαιδευτικό Σεμινάριο: "Κρίση χρέους στην Ελλάδα, παγκοσμιοποίηση και νέες
τεχνολογίες." 29/11/2014


Οι αλλαγές:
            Η οικονομική κρίση που βιώνει και η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, δε θα μπορούσε να αφήσει το εκπαιδευτικό σύστημα ανέπαφο και άτρωτο.Επηρεάζει πολλούς παράγοντες που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική πράξη αλλά και στη γενικότερη διάπλαση της προσωπικότητας του παιδιού.
            Ξεκινώντας από τις πιο εμφανείς αλλαγές, σχετικές έρευνες υπολογίζουν ότι οι δαπάνες για την Παιδεία μέσα στα τελευταία επτά χρόνια μειώθηκαν κατά 49.5%, καλύπτοντας συνολικά μόλις το 2.23% επί του εθνικού ΑΕΠ. Ως αποτέλεσμα συγχωνεύθηκαν πάνω από 2.000 σχολεία, μειώθηκε ο αριθμός των εκπαιδευτικών κατά 30%, καταργήθηκαν διάφορες ειδικότητες, κυρίως στην επαγγελματική εκπαίδευση, μειώθηκαν οι προσλήψεις αναπληρωτών κατά 87%, οι αποδοχές των εκπαιδευτικών κατά μέσο όρο 45%, αυξήθηκε το διδακτικό τους ωράριο, αλλά και ο μέσος όρος ηλικίας τους. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι κατά την τελευταία πενταετία αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών που δεν πηγαίνουν σχολείο κατά 11.4%. Σε επίπεδο διοικητικό – επιστημονικό καταργήθηκαν 50 εκπαιδευτικοί οργανισμοί, ενώ στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μειώθηκε ο προϋπολογισμός για τα κατά 50%,δεν γίνονται προσλήψεις διοικητικού προσωπικού παρά τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις και καταργήθηκαν ή συγχωνεύθηκαν πολλά πανεπιστημιακά τμήματα[1].
            Αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, σύμφωνα με μελέτη του δικτύου «Ευρυδίκη[2]» που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η επένδυση στην εκπαίδευση για το 2010 σε εννέα από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρουσίασε πτώση πάνω από 5%. Από την ίδια μελέτη προκύπτει ότι το 2011 και το 2012 οι αποδοχές των εκπαιδευτικών μειώθηκαν ή πάγωσαν σε 11 χώρες, ενώ το «ψαλίδι» στις δαπάνες οδήγησε επίσης στη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού σε 10 κράτη-μέλη.


Οι συνέπειες:
            Όλες αυτές οι αλλαγές έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, το οποίο διαπερνά τη συναισθηματική και ψυχολογική διάθεση των εκπαιδευτικών τη στιγμή που καλούνται να βοηθήσουν στη διαμόρφωση ευνοϊκών εκπαιδευτικών συνθηκών για τον μαθητή, να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν παιδαγωγικά όλες τις κοινωνικές και οικογενειακές δυσλειτουργίες που βιώνει σε καθημερινή βάση και να τον οδηγήσουν στην επίτευξη των μαθησιακών και εκπαιδευτικών στόχων και, συνολικά, στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.

            Αυτή η πρώτη προσέγγιση, απλή και ορθολογιστική, καταδεικνύει τις συνέπειες που υφίσταται το σχολείο με έμμεση και άμεση επενέργεια στους μαθητές. Πέρα όμως από αυτό, η δεινή οικονομική κρίση έχει εισβάλει σεόλα τα σπίτια των μέσων οικονομικά και πολιτισμικά οικογενειών, τα οποίααποτελούν εξάλλου και τη συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη δημόσια εκπαίδευση και έχει δημιουργήσει πλήθος προβλημάτων και παρενεργειών στους μαθητές. Αυτά μεταφέρονται από το σπίτι στο σχολείο, όπου και παρατηρούνται πρωτόγνωρα οδυνηρές καταστάσεις.
            Σύμφωνα με στοιχεία της ΟΛΜΕ, η εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς των μαθητών αυξάνεται με φρενήρεις ρυθμούς με αναφορές σε συμμορίες, ξυλοδαρμούς παιδιών, επιθετική συμπεριφορά εντός και εκτός σχολικού χώρου. Η Εισαγγελία Ανηλίκων έρχεται αντιμέτωπη καθημερινά με απίστευτα περιστατικά, όπου πρωταγωνιστούν μαθητές, οι οικογένειες των οποίων βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.Εισαγγελική πηγή δήλωσε στην εφημερίδα "Έθνος" πως η οικονομική κρίση χτυπάει τα Ελληνόπουλα σε πολλά μέτωπα, ενώ πληθαίνουν τα παιδιά που βιώνουν την κακοποίηση πια όχι μόνο μέσα από τις κλασικές μεθόδους ξυλοδαρμού ή σεξουαλικών εγκλημάτων, αλλά την κακοποίηση που γεννούν η φτώχεια, η ανέχεια και η ανεργία.
            Οι επιπτώσεις ψυχοκοινωνικών αντιξοοτήτων, όπως π.χ. η φτώχεια στα παιδιά, μπορεί να είναι έμμεσες και άμεσες. Πιο συγκεκριμένα, η φτώχεια μπορεί να οδηγήσει σε σκληρή και τιμωρητική στάση των γονέων (άμεση επίδραση) και τελικά σε αντικοινωνική συμπεριφορά (έμμεση επίδραση).Η οικονομική δυσπραγία των γονέων, η αύξηση της ανεργίας και η ευρύτερη κοινωνική αποδιοργάνωση αντικατοπτρίζονται φανερά πλέον στην καθημερινότητα του σχολείου. Οι μαθητές δεν έχουν την δυνατότητα νααγοράσουν τα απαραίτητα για την παρακολούθηση του σχολείου, ενώ έντονη είναι και η αδιαφορία απέναντι στη σχολική τάξη και τις απαιτήσεις της. Οι γονείς, έχοντας πολύ πιο άμεσα προβλήματα επιβίωσης να αντιμετωπίσουν,παραμελούν τη σχολική επίβλεψη των παιδιών τους.Όπως αναφέρεται σε έρευνα της επίκουρης καθηγήτριας Παιδιατρικής –Εφηβικής Ιατρικής Άρτεμης Κ. Τσίτσικα «η αλλαγή του τρόπου ζωής και της καθημερινότητας των οικογενειών στα χρόνια της ύφεσης και των μνημονίων έχει συνέπεια οι γονείς να συμμετέχουν λιγότερο στη φροντίδα των παιδιών, να μην είναι πολύ στοργικοί και να είναι ασυνεπείς σε θέματα πειθαρχίας. Το αποτέλεσμα είναι, αυτό το οικογενειακό κλίμα, να θέτει τους εφήβους σε κινδύνους, με πιθανές αρνητικές εξελίξεις, όπως οξυθυμία, εκπαιδευτικές δυσκολίες και αντικοινωνική συμπεριφορά»[3].
            Μια πιο πρόσφατη ανάλυση έρευνας του 2014 από τη Unicef[4] με τίτλο «Τα παιδιά της ύφεσης» διαπιστώνεται ότι παρά τις έντονες προσπάθειες των οικογενειών να προστατεύσουν το παιδί τους από τις χειρότερες συνέπειες της κρίσης, οι Έλληνες μαθητές αποκάλυψαν πως έχουν βαθιά επίγνωση των προβλημάτων που επηρεάζουν το άμεσο περίγυρο τους.Ο αριθμός των ατόμων που δηλώνει πως η οικογένειά του δε βρίσκεται σε καλή οικονομική κατάσταση διπλασιάστηκε από το 7,2% το 2006 στο 14,5% το 2014.Μεγάλο ποσοστό ανέφερε πως η οικονομική κατάσταση της περιοχής όπου ζει έχει χειροτερέψει, πάνω από 5% δήλωσαν πως η οικογένειά τους αδυνατεί να τους εξασφαλίσει τροφή και σχεδόν 30% δήλωσαν πως η οικογένειά τους έχει πάψει να κάνει ταξίδια διακοπών. Η οικονομική δυσπραγία επηρεάζει και τις οικογενειακές σχέσεις, όπως φαίνεται από τη μερίδα εκείνων οι οποίοι δηλώνουν ένταση και καβγάδες εντός της οικογένειάς τους σε ποσοστό 27%.
Όσον αφορά τις κοινωνικές ανισότητες, νεότερες κυρίως απόψεις τονίζουν πως αυτές αυξάνουν τα προβλήματα ψυχικής υγείας. Πιο συγκεκριμένα, παιδιά που μεγαλώνουν σε μακροχρόνια φτώχεια παρουσιάζουν συναισθηματικά προβλήματα (π.χ. άγχος, δυστυχία), ενώ εκείνα που ζουν για λίγο σε συνθήκες φτώχειας παρουσιάζουν προβλήματα, όπως υπερκινητικότητα και συγκρούσεις με συνομηλίκους.
            Και είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υπόψη πως οι ανισότητες και η κακή ψυχική υγεία σχετίζονται με χειρότερη έκβαση της κατάστασης των παιδιών στην ενήλικη ζωή. Μεταξύ άλλων, η κακή ψυχική υγεία στην παιδική ηλικία συνδέεται με άλλα προβλήματα υγείας στη νεαρή ενήλικη ζωή (π.χ. χρήση ουσιών, βία, μικρότερη εκπαιδευτική πρόοδος, κακή αναπαραγωγική και σεξουαλική ζωή), ενώ υψηλότερα ποσοστά ψυχικών διαταραχών στην ενήλικη ζωή συνδέονται με πολλαπλά μειονεκτήματα στην παιδική ηλικία (π.χ. διαζύγιο γονέων, οικονομική δυσπραγία, ψυχική νόσος γονέα).

            Η αύξηση του άγχους, η αύξηση της βίας και η μείωση της επίδοσης στο σχολείο οδηγούν και σε μια νέα πραγματικότητα, τη σχολική διαρροή, καθώς πολλά παιδιά δε μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο, την στιγμή που στο σπίτι τους, στην οικογένεια τους, δεν υπάρχουν τα αναγκαία για τη σίτιση και ένδυσή τους. Όμως σχολική διαρροή δεν είναι απλά ένα σύμπτωμα που απορρέει από την οικονομική κρίση, αλλά αποτυχία του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος.
            Για να εξετάσουμε όμως το θέμα σφαιρικά θα πρέπει να θυμηθούμε ότι και πριν την οικονομική κρίση υπήρχαν προβλήματα με βαθύτερα αίτια. Ο περιορισμένος χρόνος των γονέων μαζί με τα παιδιά, τα προβλήματα σχέσεων και το διαζύγιο, η έλλειψη κοινωνικών υποστηρικτικών δομών, προκαλούσαν και προκαλούν αποσταθεροποίηση στο περιβάλλον, μεγάλα κενά στη κοινωνικοποίηση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού, προβληματική συμπεριφορά και παραβατικότητα σε παιδιά και εφήβους[5].
            Τα προβλήματα αυτά υπάρχουν και αυξάνονται περαιτέρω λόγω έλλειψης θετικών συναισθημάτων για τη μάθηση, που έχει υποβιβαστεί σε μεγάλο βαθμό σε στείρα αποστήθιση. Επίσης η περιορισμένη καλλιέργεια θετικού κλίματος στο σχολείο υπονομεύει την ουσιαστική μάθηση και αλληλεπίδραση μεταξύ των μαθητών όπως και μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού όμως,  καθίσταται ολοένα και πιο καθοριστικός όχι μόνο στην εκπαιδευτική πορεία των  μαθητών αλλά και στην ανάπτυξη της προσωπικότητας τους, καθώς περιορίζεται ο κοινωνικοποιητικός ρόλος της οικογένειας.
Τα στατιστικά αποτελέσματα ερευνών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (2007) φανερώνουν αυτό που όλοι ζούμε στο χώρο της εκπαίδευσης, ότι δηλαδή από τα ελληνικά σχολεία απουσιάζει η χαρά της μάθησης, της συνεργατικότητας, της ανάδειξης νέων οριζόντων. Τα θετικά συναισθήματα είναι περιορισμένα και αυτό γιατί δεν καλλιεργούνται συστηματικά βαθύτερες ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ των μαθητών, ούτε μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών, ούτε μεταξύ γονέων και δασκάλων. Αυτή η πραγματικότητα επηρεάζει αρνητικά όλη τη διαδικασία της μάθησης[6].
Ένα άλλο πρόβλημα, που λαμβάνει νέες μορφές και μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια είναι η βίαιη και επιθετική συμπεριφορά στο σχολείο, αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν σχολικό εκφοβισμό ή bulling. Ο Νταν Ολβές (Olweus)[7] ορίζει ως εκφοβισμό ή θυματοποίηση την κατάσταση στην οποία ο μαθητής εκτίθεται επανειλημμένα και για κάποιο χρονικό διάστημα σε αρνητικές πράξεις άλλου ή άλλων μαθητών, που εκδηλώνονται ως μορφές επιθετικής συμπεριφοράς.
            Οι λόγοι και οι παράγοντες που προκαλούν έκρυθμες καταστάσεις στη σχολική ζωή και την οδηγούν σε αποδιοργάνωση τόσο την ίδια όσο και τα άτομα που συμμετέχουν σ' αυτή δεν εντοπίζονται απλά σε ατομικά χαρακτηριστικά και αιτίες, αλλά είναι μέρος του κοινωνικού περίγυρου στον οποίο εμφανίζονται.
            Μην ξεχνάμε επίσης, ότι στο σχολείο, κάθε επιθετική συμπεριφορά των μαθητών αντιμετωπίζεται ως στοιχείο που διαταράσσει τη σχολική λειτουργία. Η σχολική παρέμβαση επιδιώκει την αποκατάσταση της «πειθαρχίας», δηλαδή την υπακοή σε εντολές και κανόνες, κάτι που ουσιαστικά αποτελεί τιμωρία. Το ζητούμενο είναι η συμμόρφωση των μαθητών σε μια συμπεριφορά δια μέσου εξαναγκασμού και επιβολής εξωγενών προτύπων. Έτσι, η «πειθαρχία» με την παραδοσιακή της σημασία δεν οδηγεί σε καμιά περίπτωση στην αυτοπειθαρχία αλλά σε τυφλή υπακοή στις επιθυμίες του πιο ισχυρού. Πρόκειται για αλλαγή συμπεριφοράς, η οποία στηρίζεται στο φόβο και, ψυχολογικά, δε διαφέρει από τη θυματοποίηση.
            Ακόμα μεγαλύτερες είναι οι δυσκολίες που βιώνουν οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και τα παιδιά με αναπηρίες, τα οποία έχουν περιορισμένη έως μηδενική υποστήριξη, ενώ συγχρόνως, οι απαιτήσεις του Αναλυτικού Προγράμματος, δεν διαφοροποιούν τους στόχους τους.
            Υψηλό είναι και το άγχος των εκπαιδευτικών, είτε λόγω έλλειψης δεξιοτήτων διαχείρισης, είτε λόγω έλλειψης επιμόρφωσης σε καίρια κομμάτια του παιδαγωγικού τους ρόλου στο σχολείο, είτε λόγω πολλαπλών πιέσεων και αρμοδιοτήτων με τις οποίες είναι επιφορτισμένοι. Και αυτό αντανακλάται βεβαίως στις σχέσεις τους με τους μαθητές.

Προτάσεις:
            Πώς λοιπόν μπορεί να αντιμετωπιστούν οι παραπάνω καταστάσεις; Ασφαλώς και δεν είναι της παρούσας να προτείνουμε λύσεις οικονομικού ενδιαφέροντος και αφού όλοι παραδεχόμαστε πως η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, θα επικεντρωθούμε σε προτάσεις που αφορούν γονείς, εκπαιδευτικούς και φορείς της εκπαίδευσης.
            Αυτό που πρώτα πρέπει να κάνουν οι γονείς είναι να ενημερώνουν τα παιδιά τους για την κατάσταση που αντιμετωπίζει η οικογένειά τους. Όπως τονίζουν ειδικοί παιδοψυχολόγοι[8]«Ανάλογα με την ηλικία των παιδιών, αλλάζει και ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος… Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας ή και των πρώτων σχολικών τάξεων δεν χρειάζονται λεπτομέρειες. Ο τρόπος της ενημέρωσης πρέπει να είναι καθησυχαστικός». Στα μεγαλύτερα παιδιά οφείλουμε να εξηγήσουμε εκτενέστερα για την κρίση και τις επιπτώσεις στη ζωή της οικογένειας.Ο καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια RondConger[9], συμβουλεύει να μην κρύβουμε την αλήθεια, να παραδεχόμαστε την αγωνία μας γιατί αν τα παιδιά δεν ξέρουν τι συμβαίνει, η απειλή είναι μεγαλύτερη για αυτά, ενώ η ένταση και οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια είναι ίσως η μεγαλύτερη δοκιμασία που περνούν σε τέτοιες περιόδους.
            Οι έφηβοι και οι νέοι επηρεάζονται από τον καταιγισμό αρνητικών πληροφοριών, τις στατιστικές και την τρομολαγνεία των ΜΜΕ και εμφανίζουν σημάδια παραίτησης,θεωρώντας πώς δεν υπάρχει νόημα στη ζωή και πολύ περισσότερο στη μόρφωση και τα πανεπιστημιακά πτυχία. Ας τους αποτρέπουμε από τέτοιου είδους αρνητικές προφητείες και ας τους υπενθυμίζουμε ότι οι οικονομίες πάντα λειτουργούν με κύκλους ύφεσης κι ανάπτυξης. Μπορούμε να αναζητήσουμε, γιατί υπάρχουν, παραδείγματα νέων που προοδεύουν και πετυχαίνουν, ακόμα και σε συνθήκες έντονης κρίσης. Να τους διδάξουμε το σεβασμό στην αξία του ανθρώπου μέσα από θετικά παραδείγματα όπως εθελοντικές οργανώσεις, δράσεις αλληλεγγύης καθώς και μέσα από ποιοτικό χρόνο που θα τους αφιερώνουμε εμείς. Πάνω απ’ όλα με το παράδειγμά μας ας προσεγγίσουμε τον πιο αδύναμο, ας πάρουμε την πρωτοβουλία να δραστηριοποιηθούμε και εμείς στην αρωγή και αλληλεγγύη. Αυτό θα τους κάνει να νιώσουν ασφαλείς, γιατί βλέπουν ανθρωπιά. Θα τους κάνει να νιώσουν πιο δυνατοί γιατί εκείνος που επιμένει να λειτουργεί καλοπροαίρετα, δύσκολα τον αγγίζει ο φόβος.
            Ας θυμίσουμε στα παιδιά μας ότι το χρήμα δεν είναι το παν. Αν έχουμε τα απολύτως απαραίτητα, μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένα σε μια οικογένεια, όπου υπάρχει το ψυχικό απόθεμα αγάπης κι αισιοδοξίας. Τα παιδιά δεν θα στερηθούν τόσο τα υλικά αντικείμενα, κι αν και πολλές φορές φαίνεται να προσκολλώνται σε αυτά, είναι γιατί τους λείπουν άλλα ουσιαστικότερα. «Ας κάνουμε μια επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων μας, προσπαθώντας να εξοικονομήσουμε πόρους για τα απαραίτητα.Ας προτείνουμε στα παιδιά και ας τα παραδειγματίσουμε με εναλλακτικές μορφές διασκέδασης, όπως οι συγκεντρώσεις φίλων σε σπίτια, ακόμη και εναλλακτικές μορφές διακοπών (εξοχικά σπίτια φίλων, κάμπινγκ), που μπορεί να αποδειχθούν ακόμη πιο ευχάριστες από τις πολυδάπανες μορφές που έχουμε συνηθίσει[10]».
            Αλλά και οι πνευματικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, σε όποιες οικογένειες καλλιεργούνται, προσφέρουν αντοχή και ελπίδα, παρηγοριά και δύναμη στις δυσκολίες.«Η χριστιανική θρησκεία» αναφέρει ο Αλβανίας Αναστάσιος,«κατεξοχήν τονίζει την προσωπική και πνευματική αξία του κάθε φτωχού, και το χρέος της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης για την υπέρβαση της φτώχειας. Συγχρόνως καθορίζει τη λιτότητα και την αυτάρκεια ως μορφή ζωής, πράγμα που άμεσα συμβάλλει και στην ανακούφιση άλλων που έχουν ανάγκη. Διακηρύσσει, ως απόλυτη αρχή της πνευματικής ζωής, τη χωρίς κανένα σύνορο και όριο αγάπη[11]».

            Στο χώρο του σχολείου, τώρα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το σχολείο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας και σ’ αυτό αντανακλώνται τα κάθε είδους προβλήματα. Δεν είναι δυνατό βέβαια να δώσει λύσεις σε οικονομικά αδιέξοδα, κοινωνικές παθογένειες και ατομικά προβλήματα. Πολλά όμως εξαρτώνται από τη σχολική κουλτούρα και το εκπαιδευτικό ήθος, τις προσδοκίες των μαθητών και την επένδυση της κοινωνίας[12] σε ένα νέο «εκπαιδευτικό συμβόλαιο»που θα εμπεδώσει κλίμα ηρεμίας. Οι σύγχρονες τάσεις στο χώρο της Σχολικής Ψυχολογίας δίνουν έμφαση σε προσεγγίσεις που δημιουργούν θετικό κλίμα και ευνοούν τόσο τη μάθηση, όσο και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη στο χώρο του σχολείου.«Ένας από τους παράγοντες που ενισχύουν τη ψυχική ανθεκτικότητα των μελών της σχολικής κοινότητας είναι η δυνατότητά τους να δημιουργούν δίκτυα με άλλους εκπαιδευτικούς και μαθητές με τους οποίους μοιράζονται κοινές αξίες, προβληματισμούς, οράματα και στόχους τους οποίους μπορούν να υλοποιούν μέσα από κοινές δράσεις[13].
            Το σχολείο μπορεί να διαδραματίσει ουσιαστικότατο ρόλο μέσα στα πλαίσια πάντα των δυνατοτήτων που προσφέρει το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών. Εμείς οι καθηγητές,που συνήθως επικεντρωνόμαστε στο γνωστικό αντικείμενο γιατί μας κυνηγά η«διδακτέα ύλη», πρέπει να αντιληφθούμε τη σημασία του να λειτουργήσει το σχολείο ως χώρος συμπαράστασης, ψυχολογικής υποστήριξης και, παράλληλα με τον παιδαγωγικό – διδακτικό μας ρόλο, να προσφέρουμε ισορροπία, γαλήνη και αυτοπεποίθηση στους μαθητές.Οι λύσεις που προτείνονται αφορούν τέσσερα στάδια που στηρίζονται στην αισιοδοξία, στην ενθάρρυνση και στην ενίσχυση[14].
            Το πρώτο βήμα, είναι η διαμόρφωση μιας διαφοροποιημένης στάσης προς τους μαθητές. Η νέα στάση αφορά περισσότερο την εμπιστοσύνη του δασκάλου προς τους μαθητές του, την εκτίμηση, τη συμπαράσταση, την παροχή συναισθηματικής βοήθειας, την έμφαση στην ενίσχυση και επαύξηση των δυνατοτήτων τους παρά στην αναπλήρωση των ελλειμμάτων τους. Πρέπει να ακούσουμε τα παιδιά μας και παράλληλα να φροντίσουμε να αναπτύξουν δεξιότητες και την κριτική ικανότητα, ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες και τις ανάγκες της ζωής. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικό να ασχοληθούμε ουσιαστικά με συναισθήματα όπως ο θυμός, ο φόβος, το άγχος και η θλίψη. Να τους προτείνουμε πώς να τα διαχειρίζονται,πώς να κρίνουν αν αυτό που τους έρχεται να πουν ή να κάνουν την κάθε στιγμή είναι πραγματικά το καλύτερο που μπορούν να κάνουν. Μέσα από καλά σχεδιασμένες δράσεις διαχείρισης συναισθημάτων και ανάπτυξης συναισθηματικής νοημοσύνης, θα πρέπει να κατανοήσουν τα παιδιά ότι κάθε συναίσθημα έχει έναν σκοπό και η έκφρασή τους μέσα στην τάξη μπορεί να βελτιώσει τη συναισθηματική ατμόσφαιρα και να βοηθήσει στην εκτόνωση συγκρούσεων.
            Το δεύτερο βήμα αφορά στην εστίαση των εκπαιδευτικών στα πραγματικά προβλήματα που έχουν νόημα για τους μαθητές και στην δημιουργία εννοιών και συνδέσεών τους με πραγματικές καταστάσεις της ζωής τους, ώστε να γίνει το μάθημα αν όχι ευχάριστο, τουλάχιστο ενδιαφέρον.
            Το τρίτο βήμα αναφέρεται στην εφαρμογή νέων στρατηγικών διδασκαλίας, που εστιάζουν στην ενθάρρυνση των μαθητών, στην παροχή υποστήριξης τους και στην αναγνώριση του διαλόγου ώστε να δημιουργηθεί κλίμα αποδοχής, έλξης και συνεργασίας (συμμετοχή μαθητών, project, βιωματικές δράσεις, μαθαίνω παίζοντας, σημασία στην διαμόρφωση αυτοεικόνας και αυτοπεποίθησης).
            Τέταρτο βήμα αποτελεί η άμεση σχέση σχολείου - σπιτιού. Οι εκπαιδευτικοί με τους γονείς πρέπει να βρίσκονται κοντά, να αλληλεπιδρούν και με κοινή στόχευση να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που παρουσιάζονται στους μαθητές. Η επικοινωνία σχολείου σπιτιού σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες βοηθά τους μαθητές να νιώθουν πιο ευχάριστα στο σχολείο, να αποδίδουν περισσότερο στα μαθήματα και να βλέπουν με καλύτερο μάτι τους δασκάλους τους.
            Επομένως, εφόσον αποδεχτούμε εμπράκτως, όπως αυτό έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά,  ότι το σχολείο και ο εκπαιδευτικός αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες  κοινωνικής συνοχής και  οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής ανάπτυξης μιας χώρας, τότε θα πρέπει και από την πλευρά των ασκούντων την εκπαιδευτική πολιτική όχι μόνο να προστατευτούν ως σημαντικοί θεσμοί, αλλά και να ληφθούν εκείνα τα μέτρα που θα ενισχύσουν  το θεσμικό ρόλο που τους έχει ανατεθεί από το ίδιο το κοινωνικό σύστημα.

            Κυρίες και κύριοι,
θα ήθελα να κλείσω με ένα λόγο του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιου, ο οποίος με δύο λόγια συνοψίζει τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να βγούμε σύντομα, καλύτεροι και δυνατότεροι από την οικονομική κρίση που πλήττει τον λαό μας: «Στή διάρκεια μεγάλων δοκιμασιῶν, ὁπότε οἱ κοινωνίες φθάνουν σέ ὁριακά σημεῖα ἀντοχῆς, ἀναδύονται σπάνιες ἀρετές κρυμμένες στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἡ φιλαλήθεια, ἡ γενναιότητα, ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ αὐταπάρνηση, ἡ δικαιοσύνη, ἡ φιλαλληλία. Αὐτά καί σήμερα ἀποτελοῦν πολύτιμα ἀντισώματα στίς λιποθυμικές τάσεις τοῦ κοινωνικοῦ μας σώματος[15]».

            Η λύση, λοιπόν, της σημερινής κρίσης βρίσκεται στα χέρια της οικογένειας και των δασκάλων. Αυτοί είναι που θα δώσουν στα παιδιά το καινούριο πρότυπο της αυτογνωσίας, της αυτάρκειας και της αυτοπραγμάτωσης. Η Παιδεία να γίνει το έδαφος πάνω στο οποίο θα ορθωθεί το νέο οικοδόμημα της ανάπτυξης.



























[1]Ζώνιου-Σιδέρη, Α.  «Η ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα στην εποχή της οικονομικής κρίσης: μια κριτική τοποθέτηση», διάλεξη που δόθηκε στα πλαίσια των Σεμιναρίων Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης 28/7/2014, πηγή:http://www.zougla.gr/omogenia/article/i-epiptosis-tis-ikonomiki-krisis-stin-eliniki-pedia
[2]«Χρηματοδότηση της Εκπαίδευσης στην Ευρώπη: Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης», δίκτυο «Ευριδίκη» Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2010

[3]Άρτεμης Κ. Τσίτσικα, επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Εφηβικής Υγείας στη Β΄Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Π.&Α.Κυριακού»,Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στους εφήβους και την οικογένεια, http://youth-health.gr/thematikes-enotites/genika-gia-tin-efibeia/oi-epiptoseis-tis-oikonomikis-krisis-stous-efibous-kai-tin-oikogeneia#.VGsIFMlqOIp

[5]Μαυραγάνης, Δ., Παιδική και εφηβική παραβατικότητα: Παθογενή αίτια…, Προβληματισμοί, 36, Ελληνική ΕταιρείαΣτρατηγικών Μελετών, 2006.
[6] Rogers, 1969, 1980
[7]Olweus, Dan,Bulling at school: what we know and what we can do, Wiley, 1993
[8]Α. Καππάτου, Τα παιδιά των μνημονίων, www.akappatou.gr

[9]R.D. Conger, 10 Secrets to Help Your Children Handle This Financial Crisis, στο“Economic Stress, Coercive family Process, and Developmental Problems of Adolescents,” Child Development, v65, n2, Apr 1994, pp 541-561.
[10]Ζαχαρίου Δημήτρης, Σχολείο και οικονομική κρίση, http://zachariou99.blogspot.gr/2013/11/blog-post_17.html
[11] Αναστάσιος Γιαννουλάτος,Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας,Αλληλεγγύη η απάντηση στην κρίση, συνέντευξη στην εφημ. «Μακεδονία» 3/4/2010, http://www.makthes.gr/news/politics/53346/
[12]Marten Shipman, The limitations of social research, 3rd ed., Longman, London-NY 1988, p. 16
[13]Κέντρο Έρευνας και ΕφαρμογώνΣχολικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών,  Διεθνές Πρόγραμμα κατάρτισης εκπαιδευτικών και παρέμβασης για την προαγωγήτου θετικού κλίματος και της ψυχικήςανθεκτικότητας στη σχολική κοινότητα«WeC.A.R.E» (κύρια φάση, 2013-2014)
[14]Ζαχαρίου Δημήτρης, ό.π.
[15] Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, Οικονομική κρίση – ο ρόλος της εκκλησίας, Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών,Κρήτη, 3 Σεπτεμβρίου 2012.